آیا خاراندن یا مالیدن گوش آن هم وسط صحبت طرف مقابل، یک حرکت ارادی است یا غیرارادی؟ ادبیات زبان بدن چه تعبیری برایش دارد؟
تا به حال با این حالت روبرو شده اید که با فردی مشغول مکالمه هستید و او در وسط صحبت هایتان شروع به خاراندن گوش هایش می کند؟
گوش ها، مجرای اصلی برای شنیدن صداها هستند و هرچه منبع صدا به آن نزدیک تر می شود، صدا با وضوح بیشتر و بلندتر شنیده می شود.
حال تصور کنید حرکاتی نظیر خاراندن و یا هرگونه اتصال دست ها به آن انجام بگیرد، چه حجم بالایی از صدا در فاصله بسیار نزدیک به شنوایی فرد تولید می کند که در این حالت می توان گفت هیچ چیزی جز اصطحکاک بین انگشتان و پوست گوش نمی شنود.
زمانی که در حال مکالمه با فردی هستید و او با گوش هایش ور می رود، در واقع او جملات و حرف های شما برای او آزاردهنده و گاهاً خسته کننده است که مغز به گوش ها فرمان نشنیدن می دهد و از آن جایی که گوش مثل چشم و لب ها نیست که قادر به بستن ورودی باشد، به حربه های دیگر برای ایجاد سکوت و نشنیدن دست می زند.
خاراندن گوش به عنوان یک مکانیزم طبیعی در فرد، موجب می شود که به طرزی محترمانه و بدون آن که طرف مقابل متوجه این قضیه شود، وضعیت نشنیدن در مغزش اتفاق بیفتد.
مغز قبلا این روش را در سنین پایین تر با گرفتن کامل گوش ها انجام می داده است که به دلیل نامحترمانه بودن این حالت در جمع، به مرور با تغییری جزئی آن را با خاراندن مبدل نموده است.
اگر شما به این فرهنگ لغت زبان بدن دست یافته باشید با دیدن این صحنه خواهید فهمید که حرف تمایلی به شنیدن ادامه صحبت ها ندارد و در واقع عملاً هم چیزی از صحبت هایتان نمی شنود و با دانستن مسئله، تصمیمی مناسب تر اتخاذ نموده و یا جهت مکالمه را عوض می کنید یا به کل آن را متوقف می کنید.
منبع: کارگاه های آموزشی مشاور و درمانگر با تجربه
